Door Anna Idziak
Stel je voor dat de muren van je huis uit elkaar worden gescheurd door de sterke stroming. Je bezittingen, herinneringen en thuis gaan verloren. Je dagelijks leven verandert dramatisch. Duizenden mensen in Centraal-Europa bevonden zich in deze situatie in september. Tijdens de overstromingen kwamen veel reddingswerkers, vrijwilligers en overheden samen om de gevolgen van de overstroming te verzachten en zo veel mogelijk levens en huizen te redden. Op een hoger politiek niveau zijn er EU-fondsen beschikbaar gesteld voor de landen die getroffen zijn door de storm Boris om zo de schade te herstellen. Terwijl in Polen hulp werd gemobiliseerd, was er ook een politiek geschil over de reacties op de overstromingen.
Bevers vs Tusk
In de nasleep van de overstromingen verklaarde de premier van Polen, Donald Tusk, een strijd tegen bevers. Hij beweerde dat bevers de dijken beschadigden, wat de gevolgen van de overstromingen verergerde. Om dit in de toekomst te voorkomen nam hij maatregelen die de uitroeiing van bevers zouden toelaten. Toen de situatie rustiger werd, trok hij zijn woorden in en volgde hij de aanbeveling van vele experts; de dijken moeten worden geïsoleerd en beschermd met draden, in plaats van bevers uit te roeien.
Toch leidde dit bevel tegen bevers tot veel conflict. Bevers zijn de sterren geworden van veel Poolse memes dankzij video’s met een humoristische overbrenging van het woord “bober”, wat vertaald wordt als “bever”. Dit heeft het argument van de premier dat bevers gevaarlijk zijn voor onze dijken zeker niet versterkt. Bovendien helpen bevers juist een handje bij het voorkomen van overstromingen omdat ze dammen bouwen die de waterstroom kunnen vertragen en de waterkwaliteit verbeteren. Ook slaan bevers water op, wat handig is in tijden van droogte, die we elk jaar vaker meemaken.
Klimaatcrisis als bron
Dit brengt ons bij de werkelijke oorzaak van de overstromingen: de klimaatcrisis. Door de klimaatcrisis wordt extreem weer, zoals hittegolven en extreme regenval waarschijnlijker. Daarom zullen onze voorzorgsmaatregelen tegen natuurrampen steeds meer tekortschieten en dat is in Centraal-Europa het geval. In Centraal-Europa heerst de opvatting dat er meer en nog grotere dijken moeten worden aangelegd, maar dit roept de vraag op: wanneer is het voldoende? Aangezien ons klimaat voortdurend achteruitgaat, zouden we steeds hogere dammen moeten blijven bouwen en miljoenen investeren om ons bestaan te beschermen. Dit is onhaalbaar omdat het risico op een nog grotere overstroming die onze dammen niet kunnen houden, zal toenemen. Zouden we dan dammen van 600 meter hoog gaan bouwen en ze elk jaar hoger maken, alleen maar om onszelf te beschermen? De enige oplossing hiervoor is te voorkomen dat het klimaat verder verslechtert.
Waarom zou de overheid bevers de schuld geven?
Niettemin, waarom zou een regeringsvertegenwoordiger nou dieren de schuld geven voor zulke rampzalige omstandigheden? Wellicht was het om sterk en besluitvaardig over te komen in onzekere tijden, vooral in het licht van kritiek van de oppositie. Mogelijk was het om een fysiek aanwijsbare schuldige te hebben in plaats van te accepteren dat deze natuurrampen het gevolg zijn van de acties van onze regeringen. Hoogstwaarschijnlijk was het een combinatie van beide.
De Poolse regering wil het probleem niet bij de kern aanpakken en koos ervoor om bevers de schuld te geven als een makkelijkere uitweg. In plaats van zich te richten op het stoppen van de klimaatcrisis en op internationaal niveau met de EU daarop aan te dringen, geeft ze onschuldige zoogdieren de schuld en concentreert zich op het bouwen van grotere dijken. Hoewel verdediging tegen overstromingen noodzakelijk is, zal het ons in de toekomst meer kosten als we de klimaatcrisis nu niet aanpakken. Bovendien denk ik niet dat het doden van onschuldige bevers ervoor zou zorgen dat de slachtoffers van de overstromingen zich enigszins beter zouden voelen of hiermee hun huizen terug zouden krijgen.
Foto door Nathan Cima via Pexels
Vertaling: Lisa Harmeling
