Op 7 februari werd er massaal gestaakt door middelbare scholieren in Nederland. Gestaakt? Nouja, gespijbeld dan. Want wettelijk gezien mogen scholieren niet staken. Maar wat krijgt duizenden en duizenden scholieren zover dat ze problemen met de leerplichtambtenaar opzoeken? Ik ben (met moeite) naar Den Haag gegaan om ze dat zelf te vragen.
Vraag een aantal willekeurige scholieren op het Malieveld waarom ze niet naar school zijn gegaan en het antwoord verandert nauwelijks; de politiek besteedt te weinig aandacht aan het klimaat, of beter, ze nemen het probleem niet serieus genoeg. En aangezien scholieren over het algemeen te jong zijn om te stemmen moeten ze hun mening op een andere manier overbrengen. Er hangt een sfeer van oprecht geloof in het succes van hun spijbelactie. Want de politiek kan wel zeuren over details in het klimaatakkoord, maar het is de toekomst van onze planeet die te grabbel wordt gegooid.
Dat lijkt allemaal logisch genoeg, en vooral ook heel terecht. De mensen die ik heb gesproken op het station en in de trein op weg naar Den Haag waren allemaal heel blij dat deze jongeren zich laten horen. Ook al heeft ieder wel treinen gemist doordat die te vol zaten met demonstranten op weg naar het Malieveld. Deze scholieren maken veel meer los bij mensen door doordeweeks te komen in plaats van in het weekend en wat ze doen is belangrijk voor hun eigen ontwikkeling. Maar niet iedereen steunt de scholieren in hun spijbelactie. Onze Minister van Onderwijs, Arie Slob, heeft bijvoorbeeld gezegd dat hij wel sympathie heeft voor de staking van de jongeren, maar dat āzaterdag een uitstekende dagā daarvoor is. Ook zijn er zogenoemde klimaatsceptici die bang zijn voor een generatie die maar Ć©Ć©n kant van het verhaal kent. Sommigen van hen vinden dat als scholieren iets willen betekenen voor de toekomst ze goed op moeten letten op school en daar nuttige dingen moeten leren. Was het dan wel zo slim om op donderdag de straat op te gaan?
Kort gezegd: ja. Ik denk dat dit een heel belangrijk moment is geweest voor hoe het land tegen de klimaatproblemen aankijkt, en ook tegen de jeugd. Zelfs als het nog geen belangrijk moment is, dan wordt het dat wel. Wat ik daarmee bedoel is goed uit te leggen met het volgende voorbeeld; Ć©Ć©n van de eerder genoemde klimaatsceptici kwam in het AD met de uitspraak āopwarming zou een probleem kunnen worden, maar het Ćs nog geen probleemā en hij vindt daarom dat het klimaatprobleem overschat wordt. Ook suggereert hij dat jongeren niet bereid zijn dingen op te offeren voor het klimaat, om aan te geven hoe slecht het is dat zij nu spijbelen. Kortom, we moeten niet voorkomen dat we een verschrikkelijk probleem krijgen, we moeten afwachten tot het gebeurt. Verder ga ik niet in op het gebrek aan logica in deze redenering. Door hun punt te maken gaan in ieder geval meer mensen nadenken over het klimaat en hopelijk wordt er meer tijd en aandacht besteed aan communicatie hierover. Vanuit de politiek naar het volk, vanuit wetenschappers naar de politiek en naar het volk, en vanuit het volk naar de politiek. Door deze stakingsactie heeft opeens iedereen het weer over klimaatproblemen en lijken mensen bereid te luisteren naar beide kanten van het verhaal. In de trein praten volslagen vreemden erover. Op het station, op straat, op de universiteit. Dit biedt gelegenheid voor een beter begrip van de situatie en de opties. Zo kunnen we voorkomen dat het probleem er komt.
Was deze donderdag de juiste dag? Jazeker. Zelfs het klimaat werkte mee; ondanks de niet ongebruikelijke wind was het een mooie dag. In het weekend hadden veel minder mensen serieus aandacht besteed aan het protest en dat ze school missen wekt wel sympathie op bij de meeste volwassenen, aldus de voorbijgangers die ik heb gesproken. Natuurlijk zijn er genoeg mensen die het slecht vinden, maar die willen over het algemeen niet inzien dat we een klimaatprobleem hebben. Door op te offeren wat belangrijk is, laten ze zien dat volwassenen precies hetzelfde doen: ze offeren het klimaat op. Ze rennen weg van hun plicht om onnatuurlijke klimaatverandering tegen te gaan. En dus rent de jeugd weg van haar plicht om naar school te gaan. Zij kunnen volwassenen nog niet verantwoordelijk houden voor hun daden omdat ze niet mogen stemmen, maar andersom gebeurt dat nu wel. āWe zijn absent gemeld terwijl we toestemming hadden!ā klaagde een meisje tegen me in de trein. Hopelijk opent die onrechtvaardigheid mensen de ogen en gaan ze nadenken. Nadenken over wat ze op moeten offeren voor het klimaat en de toekomst, omdat het echt nodig is.