Een erkenning van de realiteit of een capitulatie aan terrorisme? Deze vraag werd gesteld door voormalig Minister van Defensie Avigdor Lieberman toen hij sprak over Netanyahu’s keuze voor een staakt-het-vuren in het Hamas conflict na maanden van grensconflicten rond de Gazastrook. Beide partijen in het conflict verliezen hun geduld en stemmen die een meer agressieve aanpak willen, worden steeds sterker aan de Israëlische kant. De onrust heeft zelfs geleid tot publieke protesten tegen Netanyahu’s aanpak. Liebermans ontslag heeft voor onrust gezorgd binnen de Knesset (Israëlische parlement) en geruchten dat een vervroegde verkiezing aanstaande zijn niet meer te onderdrukken.
The Likud Partij wordt gesteund door het rechtse Yisrael Beitenu. In 2009 heeft Netanyahu geclaimd dat hij een twee staten oplossing zoekt zolang de Palestijnen geen gevaar zullen vormen voor het bestaan van de staat Israël. Lieberman staat kritischer tegenover een Palestijnse staat. De huidige situatie is ver van dit ideaal en vreedzame co-existentie lijkt geen oplossing te zijn. Vorige week noemde de BBC de recente gevechten als de meest intense sinds de 50 dagen durende oorlog in 2014.
Liebermans ontslag resulteert in het feit dat slechts Netanyahu’s partij slechts een meerderheid van één zetel heeft in het parlement. In Israël kan men zowel de taak van minister als parlementslid tegelijkertijd op zich nemen. In Nederland is dit bijvoorbeeld niet het geval. Minister van Financiën Moshy Kahlon en Minister Arye Deri riepen beiden op tot een vervroegde verkiezing. Hoewel vervroegde verkiezingen onvermijdelijk lijken, ontkent Netanyahu dat er verkiezingen aankomen. Israël zit in 2018 in een verkiezingsjaar en vervroegde verkiezingen lijken op dit moment zeker mogelijk.
Het ontslag van Lieberman is echter niet onverwacht, want zijn ideeën hebben in het verleden vaker gebotst. Zijn populistische visie en roep tot een hardere aanpak met betrekking tot de Palestijnen vindt veel overeenstemming met de mening van het volk. De militaire top is echter sceptisch en de doden van de afgelopen jaren hebben hen aarzelend gemaakt tegenover onnodig geweld. Lieberman wordt gemotiveerd door Naftali Bennet van het rechtse Jewish Home die tegen de Palestijnse staat is.
Volgens de polls is Liebermans populariteit is niet gegroeid ondanks zijn populistische aanpak Sharon Gal, een journalist en voormalig Knesset lid voor Yisrael Beytenu heeft haar afgunst over Liebermans apathische houding uitgedrukt. The Post suggereert dat Liebermans ontslag een reactie was op Gal’s beschuldiging. Hij zou daarmee een statement willen maken om te laten zien dat hij niet onverschillig en apathisch staat tegenover het Hamas conflict. De polls zijn namelijk de lucht ingeschoten ten gunste van Liebermans partij. Sommigen zien dit als een voorbeeld van politiek opportunisme.
De vraag is wat er gaat gebeuren als de Israëli’s weer naar de stembus moeten. Gaat populisme het winnen van een meer rationele, diplomatieke aanpak? De laatste ontwikkelingen in Israël laten alleen maar meer zien dat populisme zich steeds meer verspreid onder westerse democratieën. Eerst Brazilië en de VS en nu Israël. Andere rechtse politici zoals Bennet zijn gretig om het gat van Lieberman op te vullen en Likud’s afnemende populariteit opent deuren voor een onzekere toekomst van Israël.
De consequenties voor een langdurige vrede tussen Israël en de Palestijnen zouden desastreus kunnen zijn als de rechtse partijen een meerderheid krijgen en hun ideeën in de praktijk kunnen brengen. De VS-Israël relaties, de positie van de Joodse gemeenschap in de VS, vrede aan de grens en de reactie van de Arabische wereld worden allemaal onzeker mocht Israël een extreem rechtse regering krijgen. Israëli’s internationale verhouding en keus tussen vrede en oorlog zijn afhankelijk van de verkiezingsresultaten en de keuzes die de Knesset binnenkort gaat maken.
Dutch 