De woningnood maakt vele slachtoffers onder wie talloze internationale studenten
Door Livi van Overdam
Al jaren zijn er discussies gaande over de gevolgen van het groeiend aantal internationale studenten in Nederland. Tijdens die discussie wordt echter te vaak voorbijgegaan aan de lotgevallen van internationale studenten die al in Nederland zijn. Internationale studenten hebben namelijk met veel problemen te kampen. Zo komen er veel financiële uitdagingen, cultuurverschillen, en mentale gezondheidsproblemen onder internationale studenten voor. Er is helaas weinig aandacht voor deze problematiek. Het grootste probleem echter is heel basaal: de huisvesting.
Studenten zijn kansloos op de woningmarkt, voornamelijk vanwege de enorme woningnood. In Nederland is er een aanpak geformuleerd om de woningnood op te lossen. Het kabinet heeft het hierbij over meer en sneller bouwen. Een voor de hand liggende oplossing, maar voor studenten is het effect gering. Deze nieuwe woningen worden namelijk verdeeld over veel verschillende groepen, voornamelijk veel starters. Deze woningen hebben daarbij ook nog steeds een hoog prijskaartje. De nood blijft bij studenten en vooral bij internationale studenten dus extreem hoog, dit jaar alleen al is er een tekort aan 27.000 kamers.
Voor internationale studenten is het nog lastiger dan voor Nederlandse studenten om een kamer te vinden. Nederlandse studenten kunnen soms een kamer vinden door middel van connecties of Nederlandse studentenverenigingen (niet alle studenten verenigingen laten internationale studenten toe), internationale studenten hebben dergelijke netwerken niet altijd.
Problemen met het vinden van een kamer leiden tot mentale problemen zoals eenzaamheid, sociale isolatie en stress. Ook zijn internationale studenten vatbaarder voor oplichting. bijna 700 studenten maakten een melding bij de Landelijke Studenten Vakbond (LSVb). Zo bieden oplichters nep kamers aan of maken verhuurders misbruik van internationale studenten, bijvoorbeeld door de studenten onder erbarmelijke omstandigheden te laten leven. Internationale studenten kunnen weinig anders doen dan het misbruik accepteren, omdat zij anders het risico lopen dakloos te worden.
Voor (internationale) studenten moet er daarom een specifiek ontwikkeld plan komen. Studenten zijn niet te vergelijken met andere groepen woningzoekenden. De politiek houdt te weinig rekening met de specifieke noden van internationale studenten en vervult haar zorgplicht niet.
Wellicht moet dit probleem niet alleen door de politiek worden opgelost, maar kunnen universiteiten ook meer innovatie brengen in hun systeem. Zo krijgen alle studenten, die bij Campus Fryslân studeren studentenhuisvesting van de UCF. Een campus bij de universiteit kan de oplossing zijn voor veel (internationale) studenten.
Als universiteiten voor huisvesting zorgen voor de eerstejaars, worden eerstejaars studenten beter in staat gesteld om via via een kamer te vinden voor de opvolgende jaren. Ook leren internationale studenten Nederland beter kennen en gaan ze connecties aan, omdat alle jaargenoten op dezelfde plek wonen. Zo kan er in groepsverband naar een kamer gezocht worden, samen zoeken is namelijk vaak makkelijker dan alleen. Bovendien zijn internationale studenten op deze manier minder vatbaar voor oplichting, omdat de universiteit een betrouwbare verhuurder is en ze na dit jaar meer zicht hebben op mogelijke woningen.
Natuurlijk is het een hele onderneming voor universiteiten om naast het onderwijs ook nog de huisvesting van studenten op zich te nemen. Toch laat een aantal universiteiten, zoals Campus Fryslân, zien dat het mogelijk is. Het welzijn van studenten en vooral internationale studenten moet voorop staan.
We moeten dus groter en creatiever denken over de aanpak van de woningnood onder studenten. Te veel internationale studenten lijden onder hoge huurprijzen, oplichters en mentale problemen. Het is duidelijk dat politici dit probleem niet alleen aankunnen, dus is het mede de taak van universiteiten om tot een oplossing te komen. De eerste stappen zijn gezet, maar er valt nog een lange weg te gaan.
