De Jemenitische Burgeroorlog die begon in 2014 leidde tot het begin van de hongersnood in Jemen. Sinds 2016 wordt de hongersnoodcrisis door UNICEF omschreven als ‘de grootste humanitaire crisis ter wereld’ en heeft naar schatting 80 procent van de bevolking, 24 miljoen mensen, humanitaire hulp nodig. UNICEF schat dat twee miljoen kinderen jonger dan vijf jaar lijden aan acute ondervoeding. De ondervoeding in het land verslechterde in 2020 als gevolg van overlappende crises, zoals de wereldwijde pandemie en de economische neergang. De humanitaire coördinator van de VN in Jemen, Lise Grande, zei het volgende: ”Als de oorlog nu niet eindigt, naderen we een onomkeerbare situatie en lopen we het risico een hele generatie jonge kinderen van Jemen te verliezen.” Kortom, miljoenen mensen verhongeren als gevolg van de Jemenitische oorlog. Hoe heeft het zo ver kunnen komen?
De reden(en) voor oorlog
De oorlog in Jemen heeft zijn wortels in de Arabische Lente. De Arabische Lente moest politieke stabiliteit in Jemen brengen. De protesten in de Arabische wereld leidden ertoe dat leiders werden afgezet en autocratie werd vervangen door een electorale democratie. Dit moest ook in Jemen worden bereikt door de macht van de autoritaire president Ali Abdullah Saleh over te dragen aan Abdrabbuh Mansour Hadi. Hadi was echter niet in staat de stabiliteit te herstellen en werd geconfronteerd met veel problemen in het land, zoals aanvallen door jihadistische bewegingen, corruptie, werkloosheid en voedselonzekerheid. In landen als Jemen en Syrië heeft de Arabische Lente niet geleid tot stabiliteit en vrede, maar tot instabiliteit en onderdrukking.
Bovendien leidde de opkomst van de Houthi-beweging (officieel ”Ansar Allah” wat aanhangers van God betekent) tot minder stabiliteit, omdat ze profiteerden van de zwakheden van Hadi en uiteindelijk de controle over de hoofdstad Sanaa overnamen. De Houthi-beweging bevordert politiek-religieuze kwesties. Hun doelstellingen omvatten het bestrijden van economische onderontwikkeling en grotere autonomie in het land. Hun handelsmerk en slogan is “God is groot, dood aan de VS, dood aan Israël, vloek de Joden, en overwinning voor de Islam”.
De beweging probeerde de controle over het hele land over te nemen, waardoor Hadi Jemen ontvluchtte. Ook andere mogendheden raakten betrokken bij het conflict, zoals Saoedi-Arabië en Iran. Er werd gedacht dat Iran de Houthi-beweging steunde, waardoor Saoedi-Arabië een einde probeerde te maken aan de Iraanse invloed in Jemen door de Houthi’s te verslaan. Het doel was om Hadi’s invloed in Jemen hiermee te herstellen.
Sindsdien is er niets veranderd. Hadi keerde terug naar Aden (Jemen) om zijn regering te herstellen (die internationaal erkend is) en de gevechten tussen Hadi’s troepen, de Houthi-beweging en vele andere troepen, zijn sindsdien voortgezet. De Jemenitische oorlog heeft in Jemen geresulteerd in de ergste humanitaire crisis ter wereld.
Embed from Getty ImagesDe catastrofale voedselzekerheidscrisis
Het aantal gevallen van ondervoeding bij kinderen jonger dan vijf jaar is in 2020 gestegen tot meer dan een half miljoen. Ondervoeding op deze leeftijd veroorzaakt onomkeerbare hersenschade en blijvend verlies van cognitieve capaciteiten. De hongersnood brengt niet alleen het leven van kinderen in gevaar, maar brengt ook risico’s met zich mee voor de toekomst; een daarvan is het verlies van een generatie. Bovendien hebben een kwart miljoen zwangere of zogende vrouwen behoefte aan ondervoedingsbehandeling.
Volgens de Voedsel- en Landbouworganisatie (FAO) en het Wereldvoedselprogramma (WFP) zal naar verwachting in Jemen eind 2020 te maken krijgen met ‘acute voedselonzekerheid als gevolg van de oorlog, overstromingen, coronavirus en sprinkhanenzwermen’’. Bijna één derde van de gezinnen heeft grote gaten in hun dieet en zijn nauwelijks in staat om fruit, groenten of vlees te consumeren. Om dingen erger te maken, bestaat er een enorm tekort aan internationale financiering voor hulpgroepen om hun humanitaire werk in Jemen uit te voeren. Vooral een daling van de donaties van de Golfstaten leidden tot het moeten verlagen van de humanitaire begrotingen. Het probleem is niet de voedselvoorziening; er is voldoende voedsel beschikbaar in de winkels en markten. Het probleem is de stijging van de prijzen sinds het begin van de oorlog, die resulteerde in de ineenstorting van de economie. Het leidde tot een verslechtering van het vermogen van een persoon om voedsel te kopen. Bovendien stijgen de werkloosheidscijfers als gevolg van de pandemie.
Willow Rook, de directeur van Action contre le Faim, zegt dat de voedselonzekerheid te voorkomen is, omdat mensen in de voedselonzekerheid worden geduwd door ”hoge prijzen, lage koopkracht, een brandstofblokkade en een afname van de humanitaire ruimte door gebrek aan financiering en gebrek aan toegang’’. De oplossingen.
Volgens het rapport Pathways for Peace & Stability in Yemen (2017) zijn er manieren om een einde te maken aan de schijnbaar nooit eindigende oorlog in Jemen. De belangrijkste factor is het bevorderen van de acceptatie door de bevolking van vrede en coëxistentie in de gemeenschappen die in Jemen wonen. Lokale leiders moeten de bevoegdheid krijgen om zich bezig te houden met sociale kwesties. De internationale gemeenschap moet de empowerment van leiders ondersteunen door financiële en politieke steun te verlenen.
Bovendien kan vredesopbouw een manier zijn om verdere escalatie van geweld in Jemen te voorkomen. De internationale gemeenschap moet reageren op de vele crises waarmee Jemen wordt geconfronteerd, met veelzijdige steun. De internationale gemeenschap houdt de crisis nu niet tegen, omdat te veel aandacht wordt besteed aan de humanitaire hulp in plaats van ervoor te zorgen dat de redenen voor meer conflicten worden aangepakt.
Kortom, het gaat allemaal om de acceptatie van vrede en coëxistentie door de bevolking. Pas als de betrokken partijen vrede willen brengen, kan vooruitgang worden geboekt. Deze factoren spelen een belangrijke rol bij het zoeken naar een oplossing voor de catastrofale voedselzekerheidscrisis in Jemen. Het begint met het beëindigen van de schijnbaar eindeloze oorlog waar de bevolking is gericht en lijdt enorm.
Volgens het rapport Pathways for Peace & Stability in Yemen (2017) zijn er manieren om een einde te maken aan de schijnbaar nooit eindigende oorlog in Jemen. De belangrijkste factor is het bevorderen van de acceptatie door de bevolking van vrede en coëxistentie in de gemeenschappen die in Jemen wonen. Lokale leiders moeten de bevoegdheid krijgen om zich bezig te houden met sociale kwesties. De internationale gemeenschap moet de empowerment van leiders ondersteunen door financiële en politieke steun te verlenen.
Bovendien kan vredesopbouw een manier zijn om verdere escalatie van geweld in Jemen te voorkomen. De internationale gemeenschap moet reageren op de vele crises waarmee Jemen wordt geconfronteerd, met veelzijdige steun. De internationale gemeenschap houdt de crisis nu niet tegen, omdat te veel aandacht wordt besteed aan de humanitaire hulp in plaats van ervoor te zorgen dat de redenen voor meer conflicten worden aangepakt.
Kortom, het gaat allemaal om de acceptatie van vrede en coëxistentie door de bevolking. Pas als de betrokken partijen vrede willen brengen, kan vooruitgang worden geboekt. Deze factoren spelen een belangrijke rol bij het zoeken naar een oplossing voor de catastrofale voedselzekerheidscrisis in Jemen. Het begint met het beëindigen van de schijnbaar eindeloze oorlog waar de bevolking is gericht en lijdt enorm.
De oplossingen
Volgens het rapport Pathways for Peace & Stability in Yemen (2017) zijn er manieren om een einde te maken aan de nooit eindigende oorlog in Jemen. De belangrijkste factor is het bevorderen van de acceptatie door de bevolking voor vrede en co-existentie met de gemeenschappen die in Jemen wonen. Lokale leiders moeten de bevoegdheid krijgen om zich bezig te houden met sociale kwesties. De internationale gemeenschap moet deze leiders ondersteunen door financiële en politieke steun te verlenen.
Bovendien kan vredesopbouw een manier zijn om verdere escalatie van geweld in Jemen te voorkomen. De internationale gemeenschap moet reageren op de vele crises waarmee Jemen wordt geconfronteerd, met veelzijdige steun. De internationale gemeenschap houdt de crisis nu niet tegen, omdat te veel aandacht wordt besteed aan de humanitaire hulp in plaats van ervoor te zorgen dat de onderliggende redenen voor de conflicten worden aangepakt.
Kortom, het gaat allemaal om de acceptatie van vrede en co-existentie door de bevolking zelf. Pas als de betrokken partijen vrede willen brengen, kan vooruitgang worden geboekt. Deze factoren spelen een belangrijke rol bij het zoeken naar een oplossing voor de catastrofale voedselzekerheidscrisis in Jemen. Het begint met het beëindigen van de eindeloze oorlog waar de bevolking zo enorm onder lijdt.
Afbeelding van Ibrahem Qasim, CC BY-SA 3.0 https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0, via Wikimedia Commons
