Het jaar 2018 versterkt het idee van de steeds veranderende en kortstondige aard van de politiek. Wat in het bijzonder verontrustend is over deze laatste jaren is een sterke herleving van de populistische krachten en een herconfiguratie van de gevestigde liberale orde van de laatste 70 jaar. Van de complexe interacties tussen verschillende landen (de Brexit-onderhandelingen of de handelsoorlog tussen China en de Verenigde Staten) tot het verdiepende conflict in Jemen; dit jaar presenteerde zich dit jaar opnieuw als een uitdagend jaar, zowel nationaal als internationaal.
Maart / juli Donald Trump legt tarieven op invoer van staal en aluminium. Dit wordt gevolgd door de eerste ronde van straffende tarieven in de handelsoorlog tegen China na een onderzoek naar China’s handels- en intellectuele praktijken onder Sectie 301 van de Trade Act.
11 maart Het Nationale Volkscongres wijzigt de grondwet door de bepaling te schrappen die de president en vice-president verbiedt om meer dan twee opeenvolgende termen te dienen, waardoor de bestaande macht en autoriteit van Xi Jinping aanzienlijk worden uitgebreid.
5 april Luiz Inácio Lula da Silva wordt gearresteerd na het onderzoek “Operation Car Wash” naar het staatsbedrijf Petrobras. Hij werd beschuldigd en uiteindelijk veroordeeld voor corruptie en het witwassen van geld.
24 april De historische inter-Koreaanse top vindt plaats. Dit staat in schril contrast met de eerdere spanningen op het Koreaanse schiereiland.
8 mei De Verenigde Staten trekt zich terug uit het gezamenlijke alomvattende actieplan (JCPOA), voeren sancties tegen Iran in en bedreigen de toetreding van Iran tot de deal. De intrekking vond plaats te midden van ontevredenheid over de voorwaarden van de deal (bijvoorbeeld de sunset-clausule) en waargenomen niet-naleving (bijvoorbeeld bemoeienis van Iran in Syrië).
4 juni Minister-President Hani al-Mulki van Jordanië treedt af na massale protesten tegen bezuinigingen.
12 juni Donald Trump en Kim Jong-un houden een historische topbijeenkomst om een aantal kwesties te bespreken, van denuclearisering tot het aangaan van nieuwe vreedzame betrekkingen.
24 juni Recep Tayyip Erdoğan wint de presidentsverkiezingen na de constitutionele veranderingen goedgekeurd door een referendum in 2017. Als gevolg daarvan versterkt hij zijn greep op de macht na de poging tot militaire staatsgreep in 2016 en het onmiddellijke harde optreden tegen de media en de zuivering van de militaire en civiele samenleving.
9 juli Eritrea en Ethiopië zijn het eens over een vredesakkoord dat het grensconflict tussen de twee landen beëindigt.
24 augustus Premier Malcolm Turnbull verliest de leidende marge nadat de tweede uitdaging van Peter Dutton resulteerde in een brief met voldoende handtekeningen (43) om een gevecht om leiderschap op gang te brengen. Scott Morrison wint de wedstrijd en wordt de leider van de liberale partij.
2 oktober Jamal Khashoggi, columnist van de Washington Post en Saudische dissident, wordt vermoord in de Saoedische ambassade in Turkije. Ondanks een eerste ontkenning van zijn verblijfplaats, erkent Saudi-Arabië de betrokkenheid van een aantal functionarissen bij zijn moord. In de nasleep concludeert een CIA-rapport dat het bevel voor de moord is gegeven door de kroonprins Mohammed Bin Salman en de Amerikaanse Senaat neemt een resolutie aan om de steun van de VS in de Jemen-oorlog te beëindigen. Turkije oefent een campagne van maximale druk uit op Saoedi-Arabië en roept op tot een onafhankelijk onderzoek naar de moord. Een afgezant van de VN doet momenteel onderzoek naar de moord.
28 oktober Jair Bolsonaro, de “Trumpvan de tropen”, wint de presidentsverkiezingen in Brazilië en verslaat Fernando Haddad. Hij voerde campagne tegen kwesties zoals het beteugelen van corruptie en het aanpakken van illegale drugshandel en criminaliteit. Echter, mensenrechtenorganisaties hebben zorgen geuit vanwege zijn eerdere negatieve opmerkingen over de seksuele en inheemse minderheden en zijn bewondering voor de militaire dictatuur.
4 november Nieuw-Caledonië beslist tegen onafhankelijkheid na een referendum over de relatie met Frankrijk.
6 november Democraten winnen de controle over het Huis van Afgevaardigden terug na de tussentijdse verkiezingen, wat een einde maakt aan twee jaar totale Republikeinse controle over de wetgevende en uitvoerende macht. Verschillende mijlpalen zijn bereikt, zoals de eerste Somalische en Indiaanse vrouwelijke leden van Congress en de hoogste vertegenwoordiging van vrouwen in de geschiedenis van de kamer.
17 november Frankrijk wordt opgeschrikt door de protesten van de Gele Hesjes. Wat aanvankelijk een een reactie op de voorgestelde verhoging van brandstofbelastingen was, evolueerde naar een meer algemene onvrede over het presidentschap van Emmanuel Macron, zijn beleid en de huidige economische situatie (hoge kosten van levensonderhoud, economische ongelijkheid). Op basis van een onofficieel manifest waaruit een verlangen blijkt om de NAVO en de EU te verlaten, kunnen de Gele Hesjes worden gecategoriseerd als een populistische, grassroots politieke beweging.
14 november De terugtrekkingsovereenkomst (Withdrawal Agreement) wordt goedgekeurd door de leiders van de 27 resterende EU-landen
7 december Angela Merkel treedt af als de leider van de CDU na 18 jaar, waarvan 13 jaar bondskanselier van Duitsland. Haar aftreden komt na een reeks nationale wetgevende nederlagen en interne, schadelijke tweestrijd binnen de partij. Ze is van plan om te blijven tot 2021 of tot een vroege verkiezing wordt genoemd. Ze werd opgevolgd door Annegret Kramp-Karrenbauer.
